ویژگیها
دستور ساخت
حال ناتمام امری از روی حال سادهی التزامی ساخته میشود. با این تفاوت که به جای پیشوند «ب» از پیشوند «می» استفاده و در دوم شخص مفرد، شناسه حذف میگردد.
صرف مثبت
حال ناتمام امری در تمام سازهها به جز سازهی دوم شخص مفرد (تو)، ظاهری یکسان با حال ناتمام گزارشی دارد.
صرف فعل «رفتن»
من |
میروم |
ما |
میرویم |
تو |
میرو |
شما |
میروید |
او |
میرود |
ایشان |
میروند |
صرف فعل «کار کردن»
من |
کار میکنم |
ما |
کار میکنیم |
تو |
کار میکن |
شما |
کار میکنید |
او |
کار میکند |
ایشان |
کار میکنند |
نمونه
- میکوش به هر ورق که خوانی — تا معنی آن تمام دانی (نظامی)
- مرتضی را میمکن بر خود قیاس — زان که در حق غرق بود آن حقشناس (عطار)
- بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی (حافظ)
- برو کار میکن مگو چیست کار — که سرمایهی جاودانیست کار (بهار)