زمان گذشته‌ی پیشین کامل التزامی دارای سویه‌ی التزامی (subjunctive) و نمودهای کامل (perfect) و پیشین (pluperfect) است. نمود پیشین نشان می‌دهد که کنش پیش از کنشی دیگر در زمان گذشته انجام گرفته و نمود کامل، این کنش را به زمان حال پیوند می‌زند تا یا آن را بازگو کند یا نشان دهد که برآمد و پیآمدش تا زمان حال پابرجا است. سویه‌ی التزامی نشان می‌دهد که این زمان بر پایه‌ی نگرش و روی‌کرد ذهنی است. نام انگلیسی این زمان perfect pluperfect subjunctive است.

روش ساخت

ماده‌ی گذشته‌ی فعل اصلی فعل کمکی «بودن» به زمان حال کامل التزامی

صرف مثبت

صرف فعل ساده‌ی «رفتن»
من رفته بوده باشم ما رفته بوده باشیم
تو رفته بوده باشی شما رفته بوده باشید
او رفته بوده باشد ایشان رفته بوده باشند
صرف فعل مرکب «کار کردن»
من کار کرده بوده باشم ما کار کرده بوده باشیم
تو کار کرده بوده باشی شما کار کرده بوده باشید
او کار کرده بوده باشد ایشان کار کرده بوده باشند

صرف منفی

ریخت منفی زمان گذشته‌ی پیشین کامل التزامی با افزودن «نه» پیش از ماده‌ی گذشته ساخته می‌شود. در نگارش رایج، «نه» پیوسته به ماده‌ی گذشته نوشته می‌شود.

صرف فعل ساده‌ی «رفتن»
من نرفته بوده باشم ما نرفته بوده باشیم
تو نرفته بوده باشی شما نرفته بوده باشید
او نرفته بوده باشد ایشان نرفته بوده باشند
صرف فعل مرکب «کار کردن»
من کار نکرده بوده باشم ما کار نکرده بوده باشیم
تو کار نکرده بوده باشی شما کار نکرده بوده باشید
او کار نکرده بوده باشد ایشان کار نکرده بوده باشند

نمونه