زمان آینده‌ی پیشین ناتمام در فارسی معیار وجود ندارد اما در برخی گویشهای فارسی، از جمله گویشهای خراسان وجود داشته و به کار می‌رود.

ویژگیها

زمان وجه نمودها
آینده گزارشی پیشین
ناتمام

دستور ساخت

می + ماده‌ی گذشته‌ی فعل اصلی + فعل کمکی «بودن» به زمان آینده‌ی ساده

صرف مثبت

صرف فعل «رفتن»
من می‌رفته خواهم بود ما می‌رفته خواهیم بود
تو می‌رفته خواهی بود شما می‌رفته خواهید بود
او می‌رفته خواهد بود ایشان می‌رفته خواهند بود
صرف فعل «کار کردن»
من کار می‌کرده خواهم بود ما کار می‌کرده خواهیم بود
تو کار می‌کرده خواهی بود شما کار می‌کرده خواهید بود
او کار می‌کرده خواهد بود ایشان کار می‌کرده خواهند بود

دکتر جمال رضایی در کتاب «بررسی گویش بیرجند» در صفحه‌ی ۲۸۶ این زمان را با نام «آینده‌ی دور استمراری» معرفی کرده‌اند.

صرف منفی

صرف منفی با افزودن پیش‌وند «ن» به «می» ساخته می‌شود.

صرف فعل «رفتن»
من نمی‌رفته خواهم بود ما نمی‌رفته خواهیم بود
تو نمی‌رفته خواهی بود شما نمی‌رفته خواهید بود
او نمی‌رفته خواهد بود ایشان نمی‌رفته خواهند بود
صرف فعل «کار کردن»
من کار نمی‌کرده خواهم بود ما کار نمی‌کرده خواهیم بود
تو کار نمی‌کرده خواهی بود شما کار نمی‌کرده خواهید بود
او کار نمی‌کرده خواهد بود ایشان کار نمی‌کرده خواهند بود
آینده‌ی پیشین
آینده‌ی مقدم
فهرست