گذشته‌ی پیشین نقلی استمراری گزارشی | دستور فعل و زمانهای زبان فارسی

ویژگیها

زمان	وجه	نمودها
گذشته	گزارشی	پیشین نقلی استمراری

دستور ساخت

فعل کمکی داشتن به زمان گذشته‌ی نقلی	+	فعل اصلی به زمان گذشته‌ی پیشین نقلی ناتمام

صرف مثبت

صرف فعل «رفتن»
من	داشته‌ام می‌رفته بوده‌ام	ما	داشته‌ایم می‌رفته بوده‌ایم
تو	داشته‌ای می‌رفته بوده‌ای	شما	داشته‌اید می‌رفته بوده‌اید
او	داشته می‌رفته بوده	ایشان	داشته‌اند می‌رفته بوده‌اند

صرف فعل «کار کردن»
من	داشته‌ام کار می‌کرده بوده‌ام	ما	داشته‌ایم کار می‌کرده بوده‌ایم
تو	داشته‌ای کار می‌کرده بوده‌ای	شما	داشته‌اید کار می‌کرده بوده‌اید
او	داشته کار می‌کرده بوده	ایشان	داشته‌اند کار می‌کرده بوده‌اند

زمان گذشته‌ی پیشین نقلی استمراری متعلق به فارسی گفتاری‌ست. به دلیل ادغام شناسه و ماده‌ی گذشته و نبود علامتی برای مشخص کردن ادغام در خط فارسی، به صورت زیر مکتوب می‌شود که در ظاهر، در همه‌ی سازه‌ها به جز سوم شخص مفرد، همانند گذشته‌ی پیشین استمراری‌ست. این دو زمان از طریق تلفظ قابل تفکیک هستند. اگر صرف مربوط به گذشته‌ی پیشین نقلی استمراری باشد، تکیه بر روی هجای پایانی می‌افتد (در جدول زیر به صورت توپر مشخص شده‌است) و اگر مربوط به گذشته‌ی پیشین استمراری باشد، بر روی هجای پیش‌پایانی.

صرف فعل «رفتن»
من	داشتم می‌رفته بودم	ما	داشتیم می‌رفته بودیم
تو	داشتی می‌رفته بودی	شما	داشتید می‌رفته بودید
او	داشته می‌رفته بوده	ایشان	داشتند می‌رفته بودند

صرف فعل «کار کردن»
من	داشتم کار می‌کرده بودم	ما	داشتیم کار می‌کرده بودیم
تو	داشتی کار می‌کرده بودی	شما	داشتید کار می‌کرده بودید
او	داشته کار می‌کرده بوده	ایشان	داشتند کار می‌کرده بودند

صرف منفی

نمود استمراری تنها زمانی به کار می‌رود که بخواهیم در جریان بودن فعلی را بیان کنیم. به همین دلیل، زمان گذشته‌ی پیشین نقلی استمراری صرف منفی ندارد.

گذشته‌ی پیشین نقلی ناتمام

گذشته‌ی مقدم

فهرست