زمان گذشته‌ی پیشین کامل استمراری گزارشی دارای سویه‌ی گزارشی (indicative) و نمودهای پیشین (pluperfect)، کامل (perfect) و استمراری (progressive) است. این زمان نشان می‌دهد که کنش پیش از کنشی دیگر در زمان گذشته آغاز گشته (نمود پیشین)، در بازه‌ای از زمان گذشته در حال انجام بوده (نمود استمراری) و با زمان حال پیوند دارد تا یا آن را بازگو کند یا نشان دهد که برآمد و پیآمدش تا زمان حال پابرجا است (نمود کامل). سویه‌ی گزارشی نشان می‌دهد که این زمان بر پایه‌ی نگرش و روی‌کرد ذهنی نیست و کنش را آن گونه که در جهان بیرون است گزارش می‌کند. نام انگلیسی این زمان perfect pluperfect progressive است.
روش ساخت
زمان گذشته‌ی پیشین کامل استمراری بر پایه‌ی الگوی زیر ساخته می‌شود:
| فعل کمکی «داشتن» به زمان حال کامل |
فعل اصلی به زمان گذشته‌ی پیشین کامل پایا |
صرف مثبت
| من | داشته‌ام می‌رفته بوده‌ام | ما | داشته‌ایم می‌رفته بوده‌ایم |
|---|---|---|---|
| تو | داشته‌ای می‌رفته بوده‌ای | شما | داشته‌اید می‌رفته بوده‌اید |
| او | داشته می‌رفته بوده | ایشان | داشته‌اند می‌رفته بوده‌اند |
| من | داشته‌ام کار می‌کرده بوده‌ام | ما | داشته‌ایم کار می‌کرده بوده‌ایم |
|---|---|---|---|
| تو | داشته‌ای کار می‌کرده بوده‌ای | شما | داشته‌اید کار می‌کرده بوده‌اید |
| او | داشته کار می‌کرده بوده | ایشان | داشته‌اند کار می‌کرده بوده‌اند |
صرف منفی
نمود استمراری تنها هنگامی به کار می‌رود که بخواهیم از در انجام بودن کنشی سخن بگوییم. از همین رو، زمان گذشته‌ی پیشین کامل استمراری ریخت منفی ندارد و به جای آن، می‌توان ریخت منفی گذشته‌ی پیشین کامل پایا را به کار برد.
| گذشته‌ی پیشین کامل استمراری | گذشته‌ی پیشین کامل پایا |
|---|---|
| نمی‌رفته بوده | |
| کار نمی‌کرده بوده |