زمان گذشته‌ی مقدم گزارشی دارای سویه‌ی گزارشی (indicative) و نمود مقدم (anterior) است. نمود مقدم نشان می‌دهد که در بازه‌ای از زمان گذشته، رخداد کنش پیش از هر کنش دیگری در آن بازه بوده. سویه‌ی گزارشی نشان می‌دهد که این زمان بر پایه‌ی نگرش و روی‌کرد ذهنی نیست و کنش را آن گونه که در جهان بیرون است گزارش می‌کند. نام انگلیسی این زمان anterior past است. زمان گذشته‌ی مقدم در فارسی امروز به کار نمی‌رود. دکتر محسن ابوالقاسمی در کتاب «دستور تاریخی زبان فارسی» در صفحه‌ی ۲۱۶ از این زمان با نام «ماضی ابعد» و دکتر جمال رضایی در کتاب «بررسی گویش بیرجند» در صفحه‌ی ۲۶۶ از این زمان با نام «گذشته‌ی دورتر» یاد کرده‌اند.

روش ساخت

زمان گذشته‌ی مقدم بر پایه‌ی الگوی زیر ساخته می‌شود:

ماده‌ی گذشته فعل اصلی فعل کمکی «بودن» به زمان گذشته‌ی پیشین

صرف مثبت

صرف فعل ساده‌ی «رفتن»
من رفته بوده بودم ما رفته بوده بودیم
تو رفته بوده بودی شما رفته بوده بودید
او رفته بوده بود ایشان رفته بوده بودند
صرف فعل مرکب «کار کردن»
من کار کرده بوده بودم ما کار کرده بوده بودیم
تو کار کرده بوده بودی شما کار کرده بوده بودید
او کار کرده بوده بود ایشان کار کرده بوده بودند

صرف منفی

ریخت منفی زمان گذشته‌ی مقدم با افزودن «نه» پیش از ماده‌ی گذشته به دست می‌آید. در نگارش رایج، «نه» پیوسته به ماده‌ی گذشته نوشته می‌شود.

صرف فعل ساده‌ی «رفتن»
من نرفته بوده بودم ما نرفته بوده بودیم
تو نرفته بوده بودی شما نرفته بوده بودید
او نرفته بوده بود ایشان نرفته بوده بودند
صرف فعل مرکب «کار کردن»
من کار نکرده بوده بودم ما کار نکرده بوده بودیم
تو کار نکرده بوده بودی شما کار نکرده بوده بودید
او کار نکرده بوده بود ایشان کار نکرده بوده بودند