ویژگیها

زمان وجه نمود
حال گزارشی ناتمام

دستور ساخت

می + بن حال + شناسه‌ی حال

صرف مثبت

صرف فعل «رفتن»
من می‌روم ما می‌رویم
تو می‌روی شما می‌روید
او می‌رود ایشان می‌روند
صرف فعل «کار کردن»
من کار می‌کنم ما کار می‌کنیم
تو کار می‌کنی شما کار می‌کنید
او کار می‌کند ایشان کار می‌کنند

صرف منفی

صرف منفی با قرار دادن پیش‌وند «ن» پیش از «می» ساخته می‌شود:

صرف فعل «رفتن»
من نمی‌روم ما نمی‌رویم
تو نمی‌روی شما نمی‌روید
او نمی‌رود ایشان نمی‌روند
صرف فعل «کار کردن»
من کار نمی‌کنم ما کار نمی‌کنیم
تو کار نمی‌کنی شما کار نمی‌کنید
او کار نمی‌کند ایشان کار نمی‌کنند

فعل «داشتن»

فعل «داشتن» و نیز فعلهای مرکب ساخته‌شده با آن، که مفهوم «داشتن» را حفظ کرده‌اند، به طور معمول، در حال ناتمام صرف نمی‌شوند. به جای آن، صرف حال ساده‌ی فعل به کار می‌رود. مقایسه کنید:

صرف فعل «دوست داشتن»
من دوست دارم ما دوست داریم
تو دوست داری شما دوست دارید
او دوست دارد ایشان دوست دارند
صرف فعل «بر داشتن»
من بر می‌دارم ما بر می‌داریم
تو بر می‌داری شما بر می‌دارید
او بر می‌دارد ایشان بر می‌دارند
حال ساده
حال استمراری
فهرست