شخص فعل، نمایانگر کسی یا چیزی است که فعل به آن نسبت داده می‌شود. اگر شخص، خودِ گوینده باشد آن را «اول‌شخص» و اگر شنونده باشد، «دوم‌شخص» و اگر دیگری باشد، «سوم‌شخص» گویند. شخص می‌تواند یک نفر (مفرد) یا بیش از یک نفر (جمع) باشد. بنا بر این، بر روی هم، شش شخص دستوری داریم.

شخص نماد نام دیگر ضمیر شخصی
اول‌شخص مفرد ۱م. گوینده‌ی مفرد من
دوم‌شخص مفرد ۲م. شنونده‌ی مفرد تو
سوم‌شخص مفرد ۳م. دیگری مفرد او، وی
آن
اول‌شخص جمع ۱ج. گوینده‌ی جمع ما
دوم‌شخص جمع ۲ج. شنونده‌ی جمع شما
سوم‌شخص جمع ۳ج. دیگری جمع ایشان
آنها

فعل برای شش شخص صرف می‌گردد. جدول زیر صرف فعل «رفتن» را در زمان گذشته‌ی مطلق نشان می‌دهد.

اول‌شخص مفرد رفتم اول‌شخص جمع رفتیم
دوم‌شخص مفرد رفتی دوم‌شخص جمع رفتید
سوم‌شخص مفرد رفت سوم‌شخص جمع رفتند

ضمیرهای مثنی

برخی زبانها افزون بر شمار یگان (مفرد) و چندگان (جمع)، شمار دوگان (مثنی) نیز دارند. برای ترجمه‌ی ضمیرهای مثنی می‌توان ترکیب «دو تا» یا «دو نفر» را به کار بست:

شخص ضمیر
اول‌شخص مثنی ما دو تا
ما دو نفر
دوم‌شخص مثنی شما دو تا
شما دو نفر
سوم‌شخص مثنی آن دو تا
آن دو نفر