زبان اسپانیایی به شاخه‌ی «رومیایی» از خانواده‌ی زبانهای هندواروپایی تعلق دارد. فرانسوی، ایتالیایی و پرتغالی از دیگر زبانهای رومیایی به شمار می‌روند. این زبانها از زبان لاتین روم باستان مشتق گشته‌اند و از همین رو، آنها را «رومیایی» نام نهاده‌اند. اسپانیایی پس از زبان چینی، پرگوینده‌ترین زبان جهان است. کشورهای مکزیک، آمریکا و اسپانیا به ترتیب، بالاترین شمار اسپانیایی‌زبان را دارند.
مسلمانان نزدیک به هشت سده بر اندلس و بخشهای دیگر اسپانیا حکمرانی کردند. از این رو، اسپانیایی دارای وام‌واژه‌‌هایی از زبانهای عربی و فارسی‌ست. افزون بر این، اسپانیایی و فارسی هر دو زبانهایی هندواروپایی هستند و در بخش دستور و تا حدی واژگان، این ارتباط خانوادگی روشن است. از میان زبانهای رومیایی، اسپانیایی بیشترین شباهت را با زبان فارسی از نظر کاربرد زمانها دارد. برای نمونه، در زبان فرانسوی، زمان «گذشته‌ی ساده» زمانی ادبی به شمار می‌رود و به طور معمول، از زمان «گذشته‌ی نقلی» به جای آن استفاده می‌شود اما کاربرد این زمانها در زبان اسپانیایی همانند فارسی‌ست.
در این بخش از وبگاه، دستور زبان اسپانیایی به طور چکیده در اختیار علاقه‌مندان گذارده می‌شود. نوشتارهای کنونی ناتمام بوده و به مرور، محتوای بیشتری فراهم خواهد گشت. برای آگاهی از اصطلاحهای دستوری به‌کاررفته در این مجموعه، به این نوشتار مراجعه بفرمایید: برابر فارسی برخی از اصطلاحهای زبان‌شناسی.