پیش‌گفتار

آلمانی همچون فارسی، زبانی هندواروپایی‌ست و به گروه زبانهای ژرمنی غربی تعلق دارد. انگلیسی و هلندی مهمترین خویشاوندهای زبان آلمانی هستند. آلمان و اتریش دو کشور اصلی آلمانی‌زبان به شمار می‌روند. از نظر اهمیت، آلمانی پس از انگلیسی و فرانسوی، در رتبه‌ی سوم اتحادیه‌ی اروپا جای دارد. از ویژگیهای دستوری زبان آلمانی می‌توان به وجود سه جنس دستوری و چهار حالت دستوری اشاره کرد. برای فارسی‌زبانی که تنها با زبانهای انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی آشنایی دارد، یادگیری آلمانی فرصتی‌ست تا با زبانهایی که دستگاه صرفی دارند آشنا گردد. نگارنده احترام بسیاری برای توانایی واژه‌سازی زبان آلمانی قائل است و تکواژشناسی آلمانی را الگوی خوبی برای واژه‌گزینی زبان فارسی می‌داند.

در این بخش از وبگاه، دستور زبان آلمانی به صورت چکیده در اختیار علاقه‌مندان گذارده می‌شود. نوشتارهای کنونی ناتمام بوده و به مرور، محتوای بیشتری فراهم خواهد گشت. برای ترجمه‌ی حالتهای دستوری زبان آلمانی از اصطلاحهای زیر استفاده می‌گردد. برای آگاهی بیشتر این نوشتار را بخوانید: نامگذاری حالتهای دستوری.

برای اطلاع در مورد سایر اصطلاحهای به‌کاررفته در صفحه‌های پیش رو، به این نوشتار مراجعه بفرمایید: برابر فارسی برخی از اصطلاحهای زبان‌شناسی.