صفت دارندگی (صفت ملکی) معمولا پیش از اسم قرار می‌گیرد و دارنده‌ی اسم را مشخص می‌کند. صفت دارندگی از نظر شمار (مفرد یا جمع بودن) و جنس (نرینه یا مادینه بودن) با اسم هماهنگ می‌شود. در حالت معمول، صفت دارندگی همواره با حرف تعریف معین به کار می‌رود. جدول زیر صفتهای دارندگی متناظر با هرکدام از ضمیرهای فاعلی زبان ایتالیایی را نشان می‌دهد.
| ضمیر فاعلی | نرینه | مادینه | ||
|---|---|---|---|---|
| مفرد | جمع | مفرد | جمع | |
| io | il mio | i miei | la mia | le mie |
| tu | il tuo | i tuoi | la tua | le tue |
| lui | il suo | i suoi | la sua | le sue |
| lei | il suo | i suoi | la sua | le sue |
| Lei | il Suo | i Suoi | la Sua | le Sue |
| noi | il nostro | i nostri | la nostra | le nostre |
| voi | il vostro | i vostri | la vostra | le vostre |
| loro | il loro | i loro | la loro | le loro |
| Loro | il Loro | i Loro | la Loro | le Loro |
به استثنای loro، هنگامی که اسم، یکی از عضوهای خانواده یا خویشاوندان باشد و صفت دیگری با آن نیامده باشد، صفت دارندگی بدون حرف تعریف معین به کار می‌رود.
| mia sorella خواهرم | sua zia خاله‌اش |
اما اگر به تنهایی به کار نرفته باشند و صفت دیگری همراه‌شان باشد، صفت دارندگی مطابق معمول، همراه با حرف تعریف معین پدیدار می‌شود:
| la mia sorella minore خواهر کوچکترم | la sua zia vecchia خاله‌ی پیرش |
همان طور که گفته شد، صفت دارندگی loro همواره با حرف تعریف معین به کار می‌رود:
| il loro figlio پسرشان | la loro sorella خواهرشان |