صفت دارندگی (صفت ملکی) معمولا پیش از اسم قرار می‌گیرد و دارنده‌ی اسم را مشخص می‌کند. صفت دارندگی از نظر شمار (مفرد یا جمع بودن) و جنس (نرینه یا مادینه بودن) با اسم هماهنگ می‌شود. در حالت معمول، صفت دارندگی همواره با حرف تعریف معین به کار می‌رود. جدول زیر صفتهای دارندگی متناظر با هرکدام از ضمیرهای فاعلی زبان ایتالیایی را نشان می‌دهد.

ضمیر فاعلینرینهمادینه
مفردجمعمفردجمع
ioil mioi mieila miale mie
tuil tuoi tuoila tuale tue
luiil suoi suoila suale sue
leiil suoi suoila suale sue
Leiil Suoi Suoila Suale Sue
noiil nostroi nostrila nostrale nostre
voiil vostroi vostrila vostrale vostre
loroil loroi lorola lorole loro
Loroil Loroi Lorola Lorole Loro

به استثنای loro، هنگامی که اسم، یکی از عضوهای خانواده یا خویشاوندان باشد و صفت دیگری با آن نیامده باشد، صفت دارندگی بدون حرف تعریف معین به کار می‌رود.

mia sorella
خواهرم
sua zia
خاله‌اش

اما اگر به تنهایی به کار نرفته باشند و صفت دیگری همراه‌شان باشد، صفت دارندگی مطابق معمول، همراه با حرف تعریف معین پدیدار می‌شود:

la mia sorella minore
خواهر کوچکترم
la sua zia vecchia
خاله‌ی پیرش

همان طور که گفته شد، صفت دارندگی loro همواره با حرف تعریف معین به کار می‌رود:

il loro figlio
پسرشان
la loro sorella
خواهرشان